Typy ogrodów zimowych

Konstrukcja ogrodu zimowego zależy od jego przeznaczenia. Nieogrzewany zimą i używany tylko sezonowo, od wiosny do jesieni, nie musi mieć takich parametrów cieplnych jak całoroczny.

W zależności od tego, jaką temperaturę chce się w nim utrzymywać, dobiera się określony rodzaj konstrukcji i przeszkleń. O szczelności połączeń i – co za tym idzie – izolacyjności ogrodu decyduje bowiem wybrana technologia budowy.

Ogrody sezonowe

Są to lekkie konstrukcje ważące kilkaset kilogramów. Szkielet tworzą profile wypełnione pojedynczym szkłem lub płytami z litego poliwęglanu. Taka przegroda nie jest barierą cieplną, więc we wnętrzu ogrodu trudno utrzymać zimą dodatnią temperaturę. Wprawdzie w słoneczny dzień przestrzeń ogrodu dość mocno się nagrzewa, ale przez liczne szczeliny wpada mnóstwo zimnego powietrza. W takim ogrodzie można trzymać rośliny uprawiane w donicach na tarasie, zapewniając im nieco lepsze warunki zimowania niż na zewnątrz. Wnętrze ogrodu nie nadaje się natomiast na miejsce wypoczynku w mroźne i wietrzne zimowe wieczory, chyba że podczas przebywania w nim korzysta się z punktowego źród¬ła ciepła. Niewątpliwą zaletą sezonowego ogrodu jest niewielki ciężar konstrukcji. Bez specjalnych przygotowań można nią zabudować istniejący taras, a nawet balkon. Taka swoboda sprawia, że na inwestycję można się zdecydować w dowolnej chwili, równolegle z budową domu albo dopiero po kilku latach od zamieszkania. Lekkie konstrukcje mogą mieć dowolne kształty, proste, na planie wieloboku, w formie kopuły lub łukowe. Tafla poliwęglanowa jest znacznie łatwiejsza do gięcia niż szkło zespolone, więc koszt ściany łukowej wypełnionej poliwęglanem jest o wiele mniejszy niż szklonej.

Ogrody całoroczne

To one tak naprawdę zasługują na miano ogrodów zimowych, bo można z nich korzystać nawet w mroźne dni. Konstrukcja profili i szklenie szybami zespolonymi wypełnionymi argonem zapewniają niski współczynnik przenikania ciepła (około 2 W/m²K) oraz dobrą szczelność na przenikanie wody opadowej i wiatru. Dzięki temu klimat we wnętrzu ogrodu jest podobny do panującego w pozostałych pomieszczeniach. Szyby przesądzają jednak o masie konstrukcji. Ogród o powierzchni 20m² waży średnio 1,5-2 ton, a to oznacza, że wymaga solidnego podparcia. Niewłaściwe przygotowanie podłoża lub jego zły stan techniczny mogą prowadzić do rozszczelniania konstrukcji i pękania szyb (zwłaszcza w dachu). Dlatego całoroczne ogrody nie mogą być wznoszone jako zadaszenia balkonów opierane o ogrodzenie czy dostawiane do wystających części budynku. Wymagają mocnych fundamentów i trwałego połączenia ze ścianą. Najlepiej, jeśli konstrukcję stawia się razem z budynkiem, ale jeśli ze względów finansowych nie można tego zrobić od razu, warto przynajmniej przygotować pod nią miejsce. Płyta fundamentowa może przez pewien czas służyć jako letni taras.

Ten artykuł ukazał się również w miesięczniku Twój Dom i Ogród nr 2011 str. 74